Κυδώνι - όλες οι χρήσιμες ιδιότητες. Επισκόπηση ειδών, συστάσεις για φροντίδα και προσγείωση (130 φωτογραφίες)

Παρά τον πλούτο της ρωσικής γλώσσας, για κάποιο λόγο δεν βρήκαν δύο διαφορετικές λέξεις για να δηλώσουν δύο γένη της ίδιας οικογένειας Rosaceae. Και τώρα ονομάζεται και το συνηθισμένο κυδώνι (επιμήκης) - ο μοναδικός εκπρόσωπος του γένους Zidonia και το ιαπωνικό κυδώνι του γένους Genomeles. Αποδεικνύεται μια μικρή σύγχυση, η οποία, ωστόσο, είναι εύκολο να κατανοηθεί από περιγραφές και φωτογραφίες των ποικιλιών κυδώνι.

Περίληψη του άρθρου:

Κοινή Κυδώνια - Cydonia oblonga

Το λατινικό όνομα του γένους Cydonia προέρχεται από το όνομα της αρχαίας ελληνικής πόλης Cydon, η οποία βρίσκεται στη βορειοδυτική ακτή της Κρήτης, στην επικράτεια της σημερινής πόλης των Χανίων.

Τρωϊκός πόλεμος: Ερίς και κυδώνι ευθύνονται για τα πάντα;

Ρωτήστε οποιοδήποτε περισσότερο ή λιγότερο μορφωμένο άτομο και θα σας απαντήσει ότι ο λόγος για την έναρξη του Τρωϊκού Πολέμου ήταν η ασυνήθιστη πράξη του Παρισιού, που είχε απαγάγει την Ελένη, τη σύζυγο του Τσαρ Μενέλαου.

Στην πραγματικότητα, η ιστορία άρχισε πολύ νωρίτερα. Από τη στιγμή που δεν ήθελαν να προσκαλέσουν την Έρις, τη θεά της διαμάχης, σε ένα γάμο. Έντονη και προσβεβλημένη, δεν φαινόταν να καλέσει, άφησε το μικρό της δώρο στο τραπέζι και άφησε.

Οι θεοί είδαν ένα χρυσό φρούτο με την επιγραφή "Το πιο όμορφο". Κάθε μία από τις τρεις θεότητες - η Αφροδίτη, η Μινέρβα και ο Γιούνο - φυσικά, πίστευαν ότι ο τίτλος "ο πιο όμορφος" θα έπρεπε να την ανήκει. Ζητήθηκε από το Παρίσι να επιλύσει τη διαμάχη (όλοι οι άλλοι φιλοξενούσαν αρνητικά, φοβούμενοι την οργή των χαμένων ομορφιών).

Η Μινέρβα και ο Τζούνιο υποσχέθηκαν στον νεαρό άνδρα την δύναμη, το θάρρος, τις στρατιωτικές νίκες, τη γνώση και τη σοφία. Και η Αφροδίτη είναι η κατοχή της πιο όμορφης γυναίκας στον κόσμο. Το βραβείο πήγε στην Αφροδίτη, το Παρίσι έλαβε την Έλενα ως ανταμοιβή. Και το μήλο της διαφωνίας, όπως πιστεύουν οι βοτανολόγοι, και οι ιστορικοί δεν τους αντιφάσκουν, δεν ήταν καθόλου μήλο, αλλά ένα κυδώνι - το πιο συνηθισμένο, σκληρό και μη βρώσιμο!

Βοτανικό χαρακτηριστικό

Ένα μικρό δέντρο, συχνά με τη μορφή ενός θάμνου, ύψους ενός και μισού έως πέντε μέτρων, σπάνια μέχρι 8 μ. Τα λοξά αναπτυσσόμενα προς τα πάνω κλαδιά δεν έχουν αγκάθια, οι νέοι βλαστοί είναι έφηβοι, πράσινοι ελιές ή καφέ χρώματος.

Φύλλα δεν υπερβαίνουν τα 10-12 cm, συχνά οβάλ, λιγότερο στρογγυλεμένα. η επάνω πλευρά της λεπίδας φύλλου είναι γυμνή, σκούρο πράσινο χρώμα, η κάτω πλευρά είναι γκρίζα, αισθητή-εφηβική. Η μίσχος είναι έφημη, μήκους έως 2 εκατοστά. Τα ενιαία λουλούδια είναι λευκά ή ανοιχτά ροζ, με διάμετρο έως 5 cm - πολύ αποτελεσματικά, με υπέροχη μυρωδιά.

Ένα δέντρο κυριολεκτικά στρώνεται με λουλούδια στα τέλη της άνοιξης - αρχές του καλοκαιριού, για 10-13 ημέρες, και το θέαμα είναι αξέχαστο. Είναι επίσης λιγότερο ελκυστικό το φθινόπωρο, όταν η κύρια διακόσμηση του είναι κίτρινα μεγάλα "μήλα" που καλύπτονται με μαλακό τσίχλα (ωριμασμένα φρούτα γίνονται ομαλά και σκληρά, με σκληρό και χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά πολτό).

Ταξινόμηση

Η θέα αποτελείται από πέντε ποικιλίες, δύο από τις οποίες είναι διακοσμητικές:

πυραμιδική (π. πυραμίδα) - χαρακτηριστικό σημάδι της στεφάνης
μάρμαρο (για παράδειγμα, marmorate) - με κίτρινα και λευκά φύλλα

Και τρεις ομάδες ανάλογα με το σχήμα του φρούτου:

μήλο-σχήμα (π.χ., maliformis)
σχήμα αχλαδιού (για παράδειγμα πυρίμορφο)
Πορτογαλικά, σε σχήμα αχλαδιού (π.χ. lusitanica)

Σε έναν πολιτισμό από αμνημονεύτων χρόνων. Υπάρχουν πάνω από 400 ποικιλίες κυδώνι κήπων στον κόσμο, εκ των οποίων μόνο ένα δέκατο καλλιεργείται στη Ρωσία και τις γειτονικές χώρες. Από τα παραδοσιακά καλλιεργημένα στον Καύκασο και την Υπερκαυκασία, για παράδειγμα, οι Σκύθες Χρυσό, Μουσκάναγια, Aurora, Vraniska Δανίας, καταχωρήθηκαν στο Μητρώο Κρατών, οι δημοφιλείς τοπικοί είναι οι Αταμπάσι, Ντζαρδάς, ο Μέρτζινσκι, ο Ορντούμπανσκι και άλλοι.

Στην περιοχή της Κάτω Βόλγας καλλιεργείται η παλιά γαλλική ποικιλία Anzherskaya, καθώς και ορισμένες άλλες ποικιλίες: συλλογικό, Krasnoslobodskaya, Teplovskaya, αργά και νωρίς Maslyanka.

Οι ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Κεντρική Ασία είναι ανώτερες από τον Καύκασο με γεύση, αλλά κατώτερες ως προς το μέγεθος και το βάρος του καρπού.Το Quince Michurinskaya ήταν διαδεδομένο σε εύκρατο κλίμα και ειδικά για καλλιέργεια στην κεντρική περιοχή το 1998, το κυδώνι Susova της Μόσχας εκτράφηκε - μικρά καρποφόρα, αλλά ασυνήθιστα αρωματικά.

Μεταξύ άλλων οικονομικά αξιόλογων ιδιοτήτων αυτής της ποικιλίας, η υψηλή ανθεκτικότητα στο χειμώνα, η ανθεκτικότητα σε ασθένειες και παράσιτα και η ετήσια άφθονη καρποφορία μπορούν να σημειωθούν.

Προσγείωση και φροντίδα

Το φυτό έχει νότια προέλευση, έτσι ώστε σχεδόν όλες οι ποικιλίες είναι φωτοφιλικές και δεν είναι αρκετά ανθεκτικές στον παγετό. Ο χώρος στον κήπο επιλέγεται αποκλειστικά ηλιόλουστος και δεν ανατινάσσεται από τους ανέμους. Κυδώνι δεν είναι πολύ απαιτητική για τα εδάφη, μπορεί να ανεχθεί ακόμη και δευτερεύουσα αλάτωση, αν και προτιμά γόνιμο και συνεχώς υγρό έδαφος. Με ισχυρές διακυμάνσεις της υγρασίας, ο καρπός μπορεί να σπάσει.

Η υψηλότερη απόδοση αποδεικνύεται σε βαρύ αργιλώδες έδαφος, ωστόσο, σε αμμώδη εδάφη έρχεται σε καρποφορία νωρίτερα. Σε ξηρά εδάφη σχηματίζει μικρότερα και ξηρότερα φρούτα, σε υγρά εδάφη είναι μεγάλη και ζουμερή, αλλά έχει στυπτική και ξυλώδη γεύση.

Η φροντίδα των φυτών αποτελεί, ίσως, μόνο δύο σημαντικά μέτρα: το πότισμα σε ένα ξηρό καλοκαίρι, ειδικά σε αμμώδη αργιλώδη εδάφη, και έγκαιρη και σωστή κλάδεμα. Το τελευταίο συνίσταται σε ετήσια υγειονομική κλάδεμα, όταν σπάσει, άρρωστοι και παχυντικοί κορώνες κλαδιά είναι κομμένα? σε ελαφρύ κλαδάρισμα κατά της γήρανσης κάθε 3 χρόνια σε ενήλικα δέντρα και ισχυρά αντιγηραντικά - παλιά, ασθενώς καρποφόρα δέντρα.

Το κυανό ποικιλίας πολλαπλασιάζεται με βλάστηση, με όλους τους δυνατούς τρόπους (μεταμόσχευση, επίστρωση, βλαστοί ρίζας, μοσχεύματα με πράσινα ή λιγνιδοποιημένα μοσχεύματα).

Η διάδοση των σπόρων χρησιμοποιείται μόνο σε δύο περιπτώσεις: για την απόκτηση ενός αποθέματος και για τον εγκλιματισμό των κυδώνων σε περιοχές με ψυχρότερο κλίμα. Στο νότο, τα ισχυρά άγρια κυδώνια είναι ένα καλό απόθεμα για το μούστο και το αχλάδι, ειδικά την ποικιλία Angerskaya.

Επεξεργασία καλλιεργειών

Τα μεγάλα, όμορφα και αρωματικά ωμά φρούτα δεν είναι σχεδόν ακατάλληλα για φαγητό. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος της καλλιέργειας επιτρέπεται για επεξεργασία. Εκτός από τα παραδοσιακά κομπόστα, μαρμελάδα, μαρμελάδα, μαρμελάδες και μαρμελάδα, το κυδώνι χρησιμεύει ως εξαιρετική πρώτη ύλη για την απόκτηση πολύ χρήσιμου και νόστιμου χυμού.

Ο χυμός κουταλιού γίνεται πιο γευστικό σε συνδυασμό με άλλους χυμούς φρούτων (μήλο, ροδάκινο, μπανάνα), ή αναμιγνύεται με κολοκύθα. Καλά τόσο φρέσκα όσο και κονσερβοποιημένα.

Αλλά αυτό δεν περιορίζεται στη χρήση φρούτων κυδωνιών στο μαγείρεμα. Από αυτό μπορείτε να παρασκευάσετε πικάντικες σάλτσες για πιάτα με κρέας και πουλερικά. Το ψητό ή ψημένο κυδώνι προστίθεται στο κατσαρόλα, το πιλάφι, το χυλό.

Τέλος, οι πλήρως ωριμασμένοι καρποί κάποιων ποικιλιών μοσχοκάρυδων μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε ακατέργαστη μορφή - χρειάζεται μόνο να γνωρίζετε πότε πρέπει να μαζέψετε κυδώνια για να μην επιλέξετε ώριμα φρούτα. Το ακατέργαστο κυδώνι, κομμένο σε φέτες, προστίθεται στο τσάι για να εμπλουτίσει τη γεύση και το άρωμά του: είναι ακόμα καλύτερο από το τσάι με λεμόνι!

Ιαπωνικά Κυδώνια (Ιαπωνικά Henomeles) - Chaenomeles japonica

Το όνομα του γένους οφειλόταν στην προηγούμενη λανθασμένη ιδέα ότι ο καρπός των γονιδιωμάτων πέφτει σε πέντε μέρη: στα ελληνικά, το "chainein" είναι κομμένο και τα "meles" είναι μήλο.

Βοτανικό χαρακτηριστικό

Η πατρίδα είναι η Ιαπωνία, που διανέμεται ευρέως και στην Κίνα και την Ευρώπη. Χαμηλοί θάμνοι συνήθως μέχρι 3 m, πολύ φραγκοσυκιές. Το στέμμα είναι πυκνόφυτο, πυκνό.Φυτεύει σε νεαρή ηλικία χάλκινο ή κόκκινο χρώμα, με την ηλικία να γίνει σκούρο πράσινο. πυκνό και δέρμα, μήκους 3-5 cm. Λουλούδια διαμέτρου 3-4 εκατοστών, από ροζ έως πορτοκαλί-κόκκινο, σε λουλούδια που αποτελούνται από 2-6 λουλούδια.

Στη μεσαία λωρίδα, η περίοδος άνθισης είναι 3-4 εβδομάδες. Αρχίζει να αποδίδει καρπούς από 3-4 ετών. Ο καρπός είναι μήλο, με έντονο κίτρινο σχήμα σφαίρας ή αυγού. Οι καρποί φαίνονται πολύ εντυπωσιακοί στο φόντο του σκούρου πράσινου φυλλώματος. Ο θάμνος είναι εξίσου όμορφος τόσο κατά τη διάρκεια της ανθοφορίας όσο και της καρποφορίας.

Συχνά βρέθηκαν σε κήπους, το ιαπωνικό κυδώνι είναι χαμηλό (Maulea genomeles): ένας θαμνώδης θάμνος όχι ψηλότερος από ένα μέτρο ψηλό, με καμπυλωτή κάμψη, πολύ φλύκταινες βλαστούς. Αυτός είναι ο πιο χειμωνιάτικος ανθεκτικός εκπρόσωπος του γένους. Υπάρχουν διακοσμητικές ποικιλίες (Diamond, Vesuvius, Hollandia, Nivalis, Nicoline) και διάφορες μορφές κήπου.

Προσγείωση και φροντίδα

Το αυξανόμενο ιαπωνικό κυδώνι δεν είναι δύσκολο. Το φυτό είναι φωτοφύλο, προτιμά εδάφη πλούσια σε οργανική ύλη, γόνιμη. Ανέχει την ξηρασία, αλλά σε καυτό, ξηρό καλοκαίρι χρειάζεται πότισμα. Αναπτύσσοντας αργά.

Ο θάμνος μπορεί να κοπεί - ενώ η ανθοφορία και η καρποφορία διατηρούνται, έτσι είναι καλό για τη δημιουργία φράχτες. Ικανό να επιβιώσει, να μεγαλώσει και να ανθίσει όμορφα σε μια πόλη.

Υπάρχουν πολλές διακοσμητικές μορφές κήπου. Αλλά είναι δύσκολο να τα βρεις στην πώληση. Ως εκ τούτου, πιο συχνά στους κήπους μπορείτε να βρείτε μη-ποικιλίες δενδρύλλια. Επιπλέον, το είδος αυτό πολλαπλασιάζεται εύκολα με σπόρους που έχουν σπαρθεί πριν από το χειμώνα ή την άνοιξη, μετά από 3-4 μήνες στρωματοποίησης στο ψυγείο.

Αναπαράγει επίσης καλά με όλους τους άλλους τρόπους: στρωματοποίηση, πράσινα μοσχεύματα, ρίζες απόγονοι. Ο σκοπός είναι κυρίως διακοσμητικός, αν και τα φρούτα είναι βρώσιμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μαγειρική επεξεργασία.