Οι ανεμώνες είναι τα μυστικά της καλλιέργειας και της αναπαραγωγής. Συστάσεις για τη φροντίδα και προσγείωση στο ανοιχτό έδαφος (140 φωτογραφίες)

Εάν θέλετε να δείτε λεπτά λουλούδια στην περιοχή σας, που με τον μικρότερο άνεμο φυσάει κυριολεκτικά να τρεμοπαίζει, κινούνται στους μίσχους, τότε η επιλογή πρέπει σίγουρα να πέσει πάνω σε ανεμώνες. Το άλλο όνομα τους είναι η Ανεμώνη. Μια τεράστια ποικιλία σχημάτων μπουμπουκιών και χρωμάτων της ανεμώνης μπορεί να ικανοποιήσει κάθε αίτημα. Τι παράξενα λουλούδια είναι αυτά;

Αξίζει να μελετήσετε λεπτομερέστερα τις ιδιαιτερότητες της αναπαραγωγής, της φύτευσης και της φροντίδας, καθώς και να μάθετε ποια είδη φυτών υπάρχουν, πώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο δικό σας site ή ότι είναι ενδιαφέρον να παίξετε σε μπουκέτα.

Περίληψη του άρθρου:

Εμφάνιση και χαρακτηριστικά

Η ανεμώνη ανήκει στα πολυετή φυτά της οικογένειας Lyutikov και περιλαμβάνει περίπου 170 ποικιλίες, γεγονός που δυσκολεύει ακόμη και έναν έμπειρο κηπουρό να αναγνωρίσει ανεμώνες στη φωτογραφία. Αυτή η πολυμορφία σας επιτρέπει να αναπτύξετε αυτά τα λουλούδια σε διάφορες κλιματολογικές συνθήκες.

Ορισμένα είδη είναι ανεπιτήδευτα και δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα, άλλα χρειάζονται λίγο περισσότερη προσοχή. Και αυτό είναι το εξής: οι ποικιλίες με το συνηθισμένο κυλινδρικό ριζότο (βούτυρο και δρυς) αναπτύσσονται κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες και οι ποικιλίες με κονδυλώδεις ρίζες (τρυφερή ανεμώνη, Apennine, καυκάσιος) αναπτύσσονται στη Μεσόγειο και χρησιμοποιούνται για να πάρουν πολύ φως και θερμότητα.

Τα φύλλα ανεμώνης μπορεί να έχουν πολύ διαφορετικά σχήματα, αλλά συνηθέστερα πολύπλοκα, παρόμοια με το μαϊντανό, πηγαίνουν από τη βάση σε ένα μακρύ μίσχο ή προσκολλώνται στο στέλεχος. Αν και, φυσικά, δεν είναι φύλλα ανεμώνης που φέρουν διακοσμητική αξία, αλλά τα όμορφα λουλούδια της.

Η ανεμώνη ανθίζει την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ταξιανθίες εμφανίζονται με μεμονωμένα άνθη ή με ομπρέλες από 2-9 σε ύψος (περίπου 50 cm). Τα άνθη της αναιμίας μπορούν να έχουν 5-6 πέταλα και μπορεί να είναι διπλά. Τα χρώματα είναι επίσης εντυπωσιακά στην ποικιλία τους: από λευκές και ευαίσθητες παστέλ αποχρώσεις, σε πολύχρωμους, φωτεινούς μπλε και κόκκινους τόνους.

Μετά την ολοκλήρωση της ανθοφορίας, εμφανίζονται στο φυτό σπόροι σε σχήμα καρπών, αλλά η μέθοδος διάδοσης από τους σπόρους δεν είναι τόσο δημοφιλής, πολύ συχνά οι ανεμώνες πολλαπλασιάζονται με ριζώματα ή κονδύλους.

Σχεδόν κάθε είδος ανεμώνης μπορεί να αναπτυχθεί με επιτυχία στον τόπο της, το κυριότερο είναι η σωστή αγροτική τεχνολογία.

Χώρος προσγείωσης

Οι ανεμώνες που προέρχονται από δάση (Altai, εύκαμπτο, δρυς, σκιά, Amur κ.λπ.) ανθίζουν νωρίς την άνοιξη και από τις αρχές του καλοκαιριού σταματούν ήδη να αναπτύσσονται. Πρόκειται για σκιά που αγαπούν τα φυτά και προτιμούν μέτριες θερμοκρασίες και θέσεις κρυμμένες από τον ήλιο.

Τα λουλούδια θα διακοσμήσουν με επιτυχία τη βόρεια ζώνη του σπιτιού, θα αισθάνονται καλά κάτω από το θόλο της εξάπλωσης στέμματα των δέντρων κήπων.

Σε μερική σκιά, είναι καλύτερο να φυτέψουν ποικιλίες που καλλιεργούνται στα δασικά δάση της Ανατολικής Ασίας: υβριδικό ανεμόνιο, δάσος, πιρούνι, ιαπωνικά. Η ανατολική πλευρά του σπιτιού ή του κήπου είναι πολύ καλή για φύτευση.

Στη σκιά των κερασιών και των δαμάσκηνων, η ανεμώνη θα νιώθει επίσης καλά. Εκτός από τη μερική σκιά, αυτές οι ποικιλίες απαιτούν προστασία βυθίσματος και καλά υγραμένο έδαφος. Η περίοδος ανθοφορίας αυτής της ομάδας μετατοπίζεται σε καλοκαίρι-φθινόπωρο.

Τα είδη που αγαπούν το φως περιλαμβάνουν ανεμώνες από την περιοχή της Μεσογείου. Ο χώρος προσγείωσης είναι τα νότια, καλά φωτισμένα τμήματα του κήπου. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει ποικιλίες: μακρυμάλλης, τρυφερός, στεφανωμένος, Apennine, νάρκισσος, καυκάσιος, κλπ.

Η υγρασία του εδάφους πρέπει να είναι μέτρια, δεδομένου ότι η ομάδα αυτή μπορεί να αντιμετωπίσει εύκολα την προσωρινή ξηρασία, αλλά δεν ανέχεται στάσιμα νερά.

Έδαφος

Ανάλογα με την ποικιλία, οι προτιμήσεις του εδάφους των ανεμώνων μπορεί να διαφέρουν.Ωστόσο, απολύτως όλες οι ανεμώνες απαιτούν ένα χαλαρό, καλά γονιμοποιημένο έδαφος με αρκετή υγρασία. Το πιο ανεπιτήδευτο φυτό είναι η ανεμώνη των δασών, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί σε εδάφη με χαμηλή γονιμότητα.

Ορισμένες ποικιλίες της μεσογειακής ομάδας (ανεμώνη στεφάνης, Apennine, καυκάσιος), καθώς και ποικιλίες με κονδυλώδεις ρίζες αναπτύσσονται καλύτερα σε αλκαλικά εδάφη (pH 7-8). Για να επιτευχθεί αυτό το επίπεδο οξύτητας, το χώμα ασβεστοποιείται ή ψεκάζεται με τέφρα, ενώ χαλαρώνει το χώμα.

Άλλα είδη προτιμούν ουδέτερο και ελαφρώς όξινο έδαφος. Αλλά οι υβριδικές ανεμώνες, εκτός από τη χαλαρότητα του εδάφους, απαιτούν την πρόσθετη λίπανση με οργανικά λιπάσματα (περιττώματα πουλιών ή σάπια κοπριά) ή την εισαγωγή αζωτούχων και φωσφορικών λιπασμάτων.

Προσγείωση

Οι ανεμώνες εκτρέφονται από ριζώματα, κονδύλους και σπόρους. Κομμάτια ρίζας με νεφρό τοποθετούνται σε βάθος 5-10 cm με το νεφρό επάνω, πασπαλισμένο με χώμα και καλά ποτισμένο. Οι κόνδυλοι είναι προ-εμποτισμένοι. Για να γίνει αυτό, τυλίγονται για 6 ώρες σε ένα ύφασμα εμποτισμένο σε ένα διάλυμα epin και τοποθετείται σε πολυαιθυλένιο.

Στη συνέχεια, καθορίζεται σε ποια πλευρά το νεφρό δαγκώνει και προσανατολίζεται με αυτή την πλευρά προς τα επάνω. Σε περίπτωση αμφιβολίας, μπορείτε να τοποθετήσετε το βολβό πλαγίως. Λίγο τέφρα και χούμο χύνεται σε μια τρύπα 12 εκατοστά βαθιά, βάζουμε κρεμμύδι και κοιμούνται με τη γη, στη συνέχεια ποτίζονται άφθονα.

Οι σπόροι μπορούν να σπαρθούν πριν από το χειμώνα στο έδαφος, ή σπέρνονται την άνοιξη, που έχουν προηγουμένως στρωματοποιηθεί. Οι πρώτοι βλαστοί θα εμφανιστούν την τρίτη εβδομάδα, αλλά το φυτό θα ανθίσει μόνο μετά από λίγα χρόνια. Σε ανοιχτό έδαφος τα φυτά πρέπει να καλύπτονται.

Ο χρόνος φύτευσης της ανεμώνης εξαρτάται από την ποικιλία της, αλλά οι κόνδυλοι φυτεύονται καλύτερα την άνοιξη και τμήματα των ριζωμάτων φυτεύονται λίγες εβδομάδες μετά την ανθοφορία, το καλοκαίρι, τον Ιούνιο-Ιούλιο.

Φροντίδα και αναπαραγωγή

Όπως όλα τα λουλούδια, οι ανεμώνες χρειάζονται επαρκή ενυδάτωση, επάνω επίδεσμο και σωστό χειμώνα.

Το βέλτιστο επίπεδο υγρασίας είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη βλάστηση ενός φυτού. Με ανεπαρκή πότισμα, δεν δίνει άφθονη ανάπτυξη και ανθοφορία, και με υπερβολικό πότισμα υπάρχει κίνδυνος σήψης των ριζών και του θανάτου της ανεμώνης. Για να είναι πάντα φυσιολογική αυτή η παράμετρος, το έδαφος είναι καλά στραγγισμένο, φύτευση σε πεδινές περιοχές και αποφεύγεται η συσσώρευση νερού.

Θα είναι ωφέλιμο να στρώσει το έδαφος με τύρφη, πεσμένα φύλλα μήλου, βελανιδιάς ή σφενδάμου. Πότισμα πραγματοποιείται την άνοιξη μετά τη φύτευση - μία φορά την εβδομάδα, το καυτό καλοκαίρι - κάθε μέρα το πρωί ή το βράδυ, ο υπόλοιπος χρόνος δεν χρειάζεται πρόσθετο πότισμα.

Μια καλή επιλογή για τη διατροφή είναι η εισαγωγή διαφόρων υγρών οργανικών λιπασμάτων στη φάση της ενεργού άνθησης. Όταν μεγαλώνουν ανεμώνες για ανθοδέσμες, τα λουλούδια τρέφονται με την εμφάνιση μπουμπουκιών με λιπάσματα ορυκτών σύνθετων.

Οι ανεμώνες είναι αρκετά ανθεκτικές σε ασθένειες και παράσιτα. Ο μόνος σοβαρός εχθρός του φυτού είναι ο νηματώδης φύλλο. Όταν το εν λόγω παράσιτο υποστεί βλάβη, το φυτό πεθαίνει και στον τόπο προσγείωσης είναι απαραίτητο να καταστραφεί το έδαφος. Άλλα παράσιτα δεν είναι τόσο επικίνδυνα: ο ψεκασμός με μεταλδεΰδη βοηθάει από σαλιγκάρια και γυμνοσάλιαγκες.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο φροντίδας είναι η απομάκρυνση των ζιζανίων και η χαλάρωση του εδάφους.

Η φροντίδα των λουλουδιών στο ανοιχτό πεδίο απαιτεί κατάλληλη προετοιμασία για τη χειμερινή περίοδο. Οι ανεμώνες με κυλινδρικά ριζώματα δεν μπορούν να εκσκαφούν, αρκεί να κόψουμε το φύλλωμα και να καλύψουμε τη θέση με τα πεσμένα φύλλα, την παλιά κοπριά και τα κομποστοειδή ή τα κλαδιά ερυθρελάτης. Οι βολβώδεις ανεμώνες είναι καλύτερο να ξεθάψουν. Στη συνέχεια, στεγνώστε τους κονδύλους και αποθηκεύστε τα σε κουτιά με τύρφη σε δροσερό δωμάτιο μέχρι φύτευση.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η ανεμώνη διαδίδεται με κονδύλους, ριζώματα, σπόρους και διαίρεση του θάμνου. Οι τρεις πρώτες μέθοδοι περιγράφονται στο τμήμα προσγείωσης. Αξίζει να προσθέσουμε ότι η διάδοση των σπόρων είναι η χειρότερη επιλογή: τα σπορόφυτα είναι αδύναμα, ανθίζουν μόνο τον τρίτο χρόνο και δεν χειμωνιάζουν καλά.

Για τις ανεμώνες με κοινή ρίζα, η καλύτερη επιλογή αναπαραγωγής είναι η διαίρεση του δαχτυλιδιού. Τη νωρίς την άνοιξη, ο θάμνος χωρίζεται σε τμήματα, καθένα από τα οποία πρέπει να έχει τουλάχιστον τρεις μπουμπούκια και ένα τμήμα ρίζας. Ένα divlena τοποθετημένο σε καλό χώμα παίρνει ρίζα αρκετά γρήγορα και με επιτυχία.

Στο λουλούδι και στο μπουκέτο

Η νέα τάση αυτής της σεζόν είναι ένα γαμήλιο μπουκέτο λευκής ανεμώνης. Στη γλώσσα των λουλουδιών, ένα τέτοιο μπουκέτο σημαίνει ειλικρίνεια, χαρά και ελπίδα για το καλύτερο.

Ένα μπουκέτο της ανεμώνης μπορεί να γίνει μόνο από αυτά και μπορεί να συνδυαστεί με άλλα λουλούδια. Οι πιο επιτυχημένοι εταίροι: τριαντάφυλλα, παιώνια, άγρια σταφύλια, πασχαλιά, ranunculi.

Στο λουλούδι, διαφορετικοί τύποι ανεμώνων συνδυάζονται καλά με τα γλαδιόλα, τα αστέρια, τα χρυσάνθεμα, τα πριούλα. Η ιαπωνική ανεμώνη παίρνει μαζί καλά με τις παιώνιες και μπορεί να είναι μια θαυμάσια διακόσμηση του εδάφους του σπιτιού.