Παιώνιες: φύτευση και φροντίδα. Οδηγίες για το πώς να αυξηθεί από ένα δενδρύλλιο, 110 φωτογραφίες από όμορφα λουλούδια

Rod Peony της οικογένειας Peony. Περιστασιακά στη βιβλιογραφία βρίσκεται η ορθογραφία "peon", η οποία είναι επίσης σωστή. Το γένος πήρε το όνομά του από το όνομα του θεραπευτή των ελληνικών θεών Peon. Σύμφωνα με το μύθο, ο Peon αντιμετώπισε τον Ares, τον πόλεμο που τραυματίστηκε από τον Ηρακλή, μια ύπουλη και ύπουλη θεότητα, ένας μεγάλος εραστής αιματηρών μάχες. Προφανώς αντιμετώπισε πολύ επιτυχώς, γεγονός που προκάλεσε το φλογερό φθόνο από τον σύμβουλό του, τον θεό θεραπείας του Ασκληπιού.

Ο δάσκαλος σκόπευε να δηλητηριάσει έναν ταλαντούχο μαθητή, αλλά ο Πέον κατά λάθος πληροφορήθηκε τα σχέδια του Ασκληπιού και γύρισε στους Έλληνες θεούς με προσευχή για σωτηρία. Οι θεοί έριξαν κρίμα για τον γιατρό και τον μεταμόρφωσαν σε ένα όμορφο λουλούδι παιώνιας.

Για πολλούς αιώνες, τα φυτά αυτής της ομάδας χρησιμοποιήθηκαν μόνο ως φάρμακα. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι, που πίστευαν σταθερά στην ικανότητα του φυτού να θεραπεύσει από οποιαδήποτε ασθένεια, είχαν ένα ιδιαίτερο πάθος για το λουλούδι: κανένας πολεμιστής δεν προχώρησε σε εκστρατεία χωρίς ρίζα παιώνιας στο στήθος του.

Το βάμμα από τους σπόρους που είχαν εμποτιστεί στο κρασί θεωρήθηκε ότι ήταν σε θέση να ανακουφίσει τους εφιάλτες. Ένα εκχύλισμα αλκοόλης από τις ρίζες χρησιμοποιήθηκε για ασθένειες του στομάχου, του ήπατος και των νεφρών. Οι Βρετανοί πίστευαν ότι ένας μπιφτέκι φυτεμένο στην μπροστινή πόρτα οδηγεί μακριά τα κακά πνεύματα από το σπίτι.

Μια πιο πρακτική εφαρμογή για αυτό το εργοστάσιο βρέθηκε στη Ρωσία: το χρώμα για το χαρτί και τα υφάσματα κατασκευάστηκε από την καυκάσια παιωνία. Η παιωνία χρησιμοποιήθηκε επίσης για μαγείρεμα: οι σπόροι χρησιμοποιήθηκαν ως καρυκεύματα για πιάτα κρέατος και οι βραστές ρίζες τρώγονταν μαζί με τα λαχανικά.

Στην Κίνα, οι παιώνιες γνωρίζουν και αγαπούν από αμνημονεύτων χρόνων. Στα μέσα του XVI αιώνα. στην Κίνα υπήρχαν ήδη πάνω από 30 ποικιλίες που περιλαμβάνονται σε ειδικούς καταλόγους. Ήταν πολύ ακριβό, και κάποιοι κυριολεκτικά αξίζουν το βάρος τους σε χρυσό. Ήταν από την Κίνα ότι οι παιώνιες ξεκίνησαν τη θριαμβευτική τους πορεία μέσω άλλων χωρών και ηπείρων.

Οι χλοοτάπητες παιώνιες ήρθαν στην Αμερική μόνο το 1850 και χρειάστηκαν 13 χρόνια για να αναγνωρίσουν επίσημα τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα των λουλουδιών λουλουδιών (1903 - η Αμερικανική Εταιρεία Πρωτοπόρων, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει).

Στη Ρωσία τον XVII αιώνα. οι παιώνιες θεωρούνταν περισσότερο ως φαρμακευτικό φυτό και αναπτύχθηκαν σε φαρμακεία.

Περίληψη του άρθρου:

Βοτανικό χαρακτηριστικό

Πολύ βρώμικα, σπάνια θάμνος, σε άγρια φύση, που αναπτύσσεται αποκλειστικά στο βόρειο ημισφαίριο: 45 είδη στην Ασία και την Ευρώπη, 2 στη δυτική Βόρεια Αμερική. Στη Ρωσία, από 15 είδη, 9 ζουν στον Καύκασο, τα υπόλοιπα προέρχονται από την Άπω Ανατολή και τη Σιβηρία.

Ο δακτύλιος είναι πολλαπλάσιος, ανάλογα με την ποικιλία, οι μίσχοι είναι απλοί ή διακλαδισμένοι, με ύψος 30 έως 100 εκ. Ο στέλεχος τελειώνει με ένα λουλούδι. Το φθινόπωρο, το πάνω μέρος του θάμνου πεθαίνει. Ισχυρά ριζώματα με μπουμπούκια αναγέννησης παραμένουν το χειμώνα. Φύλλα σύνθετης δομής, διάφορα σχήματα σε είδη παιώνιας. Μεγάλη πράσινη ή γαλαζωπή απόχρωση. Η θέση στο στέλεχος είναι άλλη.

Τα λουλούδια είναι μεγάλα και πολύ μεγάλα, με διάμετρο έως 20 εκατοστά. σε άγριες και μη διπλές ποικιλίες, απλές με πλήρως ανεπτυγμένες στήμονες και σύνθετες σε ημι-διπλά και διπλά λουλούδια με μερικώς ή πλήρως τροποποιημένες στήμονες.

Τα φρουτοσαλάτα με μεγάλους μαύρους ή κόκκινους σπόρους είναι πολύ αποτελεσματικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φυσικό άνθη μαζί με λουλούδια.

Ταξινόμηση και βαθμοί

Οι περισσότερες καλλιεργούμενες ποικιλίες παιώνων προέρχονται από το είδος της παιώνιας (Paeonia lactiflora) - 70%, από τη διασταύρωση με άλλα είδη, κυρίως με φαρμακευτική παιωνία - 30% και άμεσα με τη μορφή παιώνια (Paeonia officinalis) - λιγότερο από 1% επίσημα καταχωρημένες ποικιλίες.

Ένα αξιοσημείωτο είδος της Άπω Ανατολής - παιωνία με άνθη γάλακτος, αναπτύσσεται επίσης in vivo στα Τρανσβακάλια, τη Μογγολία, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Κορέα. Οι ποικιλίες που προέρχονται από αυτό χαρακτηρίζονται από υψηλή χειμωνιάτικη ανθεκτικότητα. Η θέα είναι όμορφη από μόνη της: καθαρά λευκά απλά λουλούδια με διάμετρο 8-10 cm, με χρυσές στήμονες.

Λιγότερο ανθεκτικές σε χαμηλές θερμοκρασίες είναι οι ποικιλίες που προέρχονται από την παιωνία officinalis, της οποίας η πατρίδα είναι η θερμή γη - Γαλλία, Ελβετία, Βόρεια Ιταλία.

Η ταξινόμηση των παιώνων σε κήπους βασίζεται στη δομή του λουλουδιού, αλλά είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η ποικιλία παιωνιών από τη φωτογραφία. Υπάρχει επίσης μια κατανομή των ποικιλιών σε ομάδες ανάλογα με το ύψος του θάμνου και το χρονοδιάγραμμα της ανθοφορίας.

Δεν υπάρχουν λιγότερες από 10.000 ποικιλίες παιώνων στον κόσμο, αν και έχουν καταχωρηθεί επίσημα πολύ λιγότερο - περίπου 4.5 χιλ. Πολλές ποικιλίες δημιουργήθηκαν στο τέλος ή ακόμα και στα μέσα του 19ου αιώνα, ακόμα δεν έχουν χάσει τη δημοτικότητά τους και σήμερα είναι τόσο ωραίες όσο ενάμισι πριν από αιώνες!

Κάποιος μπορεί με μεγάλη βεβαιότητα να ονομάζεται το πιο, ίσως, πιο διάσημο και ίσως οικείο στους κηπουρούς σε όλο τον κόσμο, η ποικιλία παιωνιών είναι η διάσημη Sarah Bernhardt. Αναπτύχθηκε στη Γαλλία το 1906 από τον Lemoine. ο σκοπός είναι καθολικός, μεγάλος στην κοπή. Το λουλούδι είναι πολύ μεγάλο, παχύ, ροζ και αν και δεν έχει έντονο άρωμα, είναι δύσκολο να περάσει από έναν ανθισμένο θάμνο χωρίς να σταματήσει να θαυμάσει την ομορφιά του - πραγματικά "Θεία Σάρα".

Μια άλλη δημοφιλής ποικιλία παιώνων με το λιγότερο "ομιλητικό" όνομα Scarlett O'Hara δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ το 1956. Το λουλούδι είναι απλό, τα πέταλα είναι αιματόχρωμα ή φλαμίνγκο-ροζ χρώματος, με πολλές κίτρινες στήλες αντίθεση. Διαθέτει άφθαρτη υγεία και ισχυρό, υψηλό θάμνο. Η ιδιαιτερότητα της ποικιλίας είναι να κόψει το λουλούδι πριν οι μπουμπούκια δεν έχουν ακόμη ανοίξει.

Τεράστια λευκά λουλούδια από μια παιωνία της ποικιλίας παιώνων Duchesse de Nemours (κυρία Gwin Lewis) - ένα κλασικό είδος και ένας ηγέτης πωλήσεων στην Ολλανδία. Έχει εκτραφεί στη Γαλλία το 1856. Μέχρι σήμερα, ευχαριστεί καλλιεργητές λουλουδιών σε όλο τον κόσμο με τη δύναμη και τη δύναμη ενός θάμνου, εξίσου μαγευτική σε ανοιχτό έδαφος και σε κοπή.

Μια δέντρο ή ημι-θάμνος παιώνια (Paeonia suffruticosa), της οποίας η πατρίδα είναι η Κίνα, είναι ένας πολύ ιδιαίτερος και μοναδικός εκπρόσωπος του γένους. Το φυτό έχει υβριδική προέλευση. Συνολικά υπάρχουν περίπου 500 ποικιλίες στον κόσμο, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Κινέζοι:

με διπλά λουλούδια - Σινο-Ευρωπαϊκή
με ημι-διπλά και μη διπλά χρώματα - Ιαπωνικά

Ήρθαν στη Ρωσία για πρώτη φορά από τις χώρες της Βαλτικής το 1858. Υπάρχουν ποικιλίες παιώνιας ριζοσπαστικής επιλογής δέντρων: δεν υπάρχουν τόσα πολλά όπως τα ασιατικά και τα ευρωπαϊκά, αλλά σε αντίθεση με τους θερμόφιλους συγγενείς τους, προσαρμόζονται στις δύσκολες κλιματολογικές μας συνθήκες.

Ως αποτέλεσμα της διέλευσης των παιώνων του κίτρινου δέντρου και των ειδών γρασιδιού, εμφανίστηκαν υβρίδια της ομάδας Itoh (υβρίδια ITO) με μεγάλα κίτρινα άνθη.

Αυτά τα λουλούδια οφείλουν την εμφάνισή τους στον κτηνοτρόφο Toichi Ito από την Ιαπωνία: κατάφερε να περάσει δύο είδη, τα οποία δεν θεωρήθηκαν πιθανά πριν. Τα φύλλα του νέου υβριδίου είναι τα ίδια με τα φύλλα της παιώνιας παιώνιας και τα στελέχη είναι σαν τη χορτώδη παιωνία - το πάνω μέρος πεθαίνει.

Φύτευση και φροντίδα: σπάσιμο των παραδόσεων

Οι παιώνιες δεν μπορούν να ονομαστούν ιδιότροπα φυτά, ωστόσο, κάνουν υψηλές απαιτήσεις στο φως και στο έδαφος. Εάν θέλετε να αναπτυχθεί ένας όμορφος υγιής θάμνος που θα σας ευχαριστήσει με την πολυετή ανθοφορία για πολλά χρόνια (και οι πεπόνιες είναι διάσημοι εκατοντάδες!), Θα πρέπει να εργαστείτε σκληρά.

Το ιδανικό έδαφος είναι μια καλά καλλιεργημένη αργίλου με μια ελαφρώς αλκαλική αντίδραση. Η ασβέστη πρέπει να προστεθεί σε όξινο χώμα.Το μυστικό των ολλανδικών ανθοκόπων στη φύτευση και τη φροντίδα των παιώνων σε ανοιχτό έδαφος: η υδρόβια βλάστηση εξάγεται σε παρτέρια, τα οποία εξάγονται όταν καθαρίζονται οι λίμνες (πολύ καλό λίπασμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστη).

Τα φρέατα φύτευσης πρέπει να είναι βαθιά και ευρεία (50-70 cm), η οποία είναι πιο σημαντική σε βαριά εδάφη. Σε πηλό έδαφος που δεν επιτρέπει την υγρασία να περάσει καλά, οι λάκκοι θα πρέπει να γίνουν ακόμη βαθύτεροι, ώστε να μπορεί να γίνει η αποστράγγιση των σπασμένων τούβλων ή χαλικιών.

Παρόλο που οι παιώνιες είναι πολύ απαιτητικές για την υγρασία του εδάφους, κατηγορηματικά δεν μπορούν να αντέξουν τη σταθερή υγρασία και τη στασιμότητα του νερού - οι ρίζες τους απλώς σαπίζουν. Οι κοιλότητες γεμίζονται με θρεπτικό μίγμα γαιών (χούμο και τύρφη με προσθήκη οστεαλεύρου ή υπερφωσφορικού).

Όλες οι χωματουργικές εργασίες θα πρέπει να εκτελούνται εκ των προτέρων, 2-4 εβδομάδες πριν από την αναμενόμενη ημέρα φύτευσης παιώνιας, έτσι ώστε το έδαφος να έχει χρόνο να εγκατασταθεί. Ένα ζωτικό σημείο κατά τη φύτευση ενός διαιρέτη είναι το βάθος: αυστηρά από 3 έως 5 cm από το επίπεδο του εδάφους.

Κάτω ή ψηλότερα και οι παιώνιες δεν θα ανθίσουν, αυτό θα επηρεάσει την υγεία του φυτού και το προσδόκιμο ζωής του. Μερικοί κηπουροί μετρούν την απαιτούμενη απόσταση με έναν κυβερνήτη - και το πράγμα, πρέπει να πω, αξίζει τον κόπο.

Ο καλύτερος χρόνος για τη φύτευση και την ανασύσταση παιώνων στη Μέση Γάζα θεωρείται ότι είναι η περίοδος από τα μέσα Αυγούστου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου. Αυτή τη στιγμή, το φυτό είναι σε ηρεμία, και θα αντέξει το στρες πιο εύκολα. Μόνο το φθινόπωρο: οι δικές τους παιώνιες, αγόρασαν "από τις γιαγιάδες" στο παζάρι, ή δώρισαν γείτονες.

Αλλά από τη στιγμή που τα πεπόνια από την Ολλανδία, την Πολωνία και την Κίνα εισήλθαν στην εγχώρια αγορά, η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά: τώρα όλοι πρέπει να φυτέψουν νέες παιώνιες, αντίθετα με τους νόμους, τις παραδόσεις και τους κανόνες, την άνοιξη. Αυτό είναι κακό, αλλά εντούτοις αρκετά αποδεκτό.

Η ρίζα που αγοράσατε πρέπει να φυλάσσεται στο ψυγείο μέχρι την φύτευση, έτσι ώστε η ανάπτυξη των νεφρών να μην αρχίζει. Είναι σημαντικό να μην στεγνώνετε και να μην γεμίζετε τη ρίζα, προσπαθώντας να διατηρήσετε την βέλτιστη υγρασία. Εγκαταστήστε στον κήπο πριν είναι ζεστό ή ζεστό.

Βάλτε την προσγείωση. Μην ξεχνάτε να ρίχνετε τακτικά νερό και ζιζάνια: ένα τέτοιο φυτό αναπτύσσεται πολύ αργά και είναι πολύ αδύναμο τα πρώτα δύο χρόνια για να αντέξει μόνη της τα ζιζάνια ή την ξηρασία.

Με μια λέξη, μια μικρή παιωνία φυτεύεται την άνοιξη θα χρειαστεί προσοχή και προσοχή. Αλλά τελικά, ένας θαυμάσιος θάμνος θα μεγαλώσει από ένα μικροσκοπικό κομμάτι της ρίζας και θα ανθίσει - και αυτή είναι η καλύτερη ανταμοιβή για όλες τις εργασίες!

Ένα μικρό επίδομα: για το χειμώνα, δεν χρειάζεται να καλύπτονται οι παιώνιες, κάτι που τους διακρίνει από κάποια άλλα πολυετή λουλούδια. Μόνο νεαρά φυτά και νέες φυτεύσεις χρειάζονται μικρό καταφύγιο. Σε ένα μέρος, ένας θάμνος παιώνων μπορεί να μεγαλώσει και να ανθίσει για περίπου 20 χρόνια.

Μπουκέτα και συνθέσεις παιώνιας

Η παιωνία είναι ένα από τα καλύτερα κομμένα λουλούδια, αν όχι το καλύτερο. Υπάρχουν ακόμη και ειδικές ποικιλίες κοπής. Στην περιοχή φυτεύονται ξεχωριστά, μακριά από την μπροστινή ζώνη του κήπου. Το κανονικό μήκος του στελέχους είναι 40 εκατοστά. Αυτό είναι πολύ εάν αποκόψετε όλους τους βλαστοί ανθοφορίας από τον θάμνο.

Για να συγκεντρώσει αρκετή δύναμη για την ανθοφορία το επόμενο έτος, τουλάχιστον οι μισοί βλαστοί θα πρέπει να παραμείνουν στο θάμνο - δεν μπορούν να κοπούν.

Η υψηλή διακοσμητικότητα του λουλουδιού σας επιτρέπει να δημιουργείτε μπουκέτα παιώνων μονοφωνικά, να αντιπαραβάλλετε ή να σκιάζετε τα χρώματα του άλλου.

Εάν στη χώρα μας ποικιλίες με ένα μεγάλο, διπλό λουλούδι είναι πάντα δημοφιλής και καθολική αγάπη, τότε ιαπωνική ανθοπωλεία λατρεύουν κυριολεκτικά απλή, όχι terry bush. Θεωρούνται οι βασιλιάδες της αρχαίας τέχνης της ikebana. Εξάλλου, το ταλέντο του ανθοκόμου συνίσταται στην έμφαση στην ατομική ομορφιά και τη μοναδικότητα κάθε λουλουδιού.